گلستان
شنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۹۴، ۰۴:۴۱ ب.ظ
شب چه تاریک است و من مایوس
کوچه گریان است
خانه دیگر جای ماندن نیست
روشنایی مرده است انگار
رفته ام از یاد و چشمانم چه گریان است
ای تو خورشید فروزان،خیز و طوفان کن
خانه ی تاریک شب را خرد و ویران کن
پاره کن زنجیرهایم را
دوزخ تنهایی ام را چون گلستان کن
- ۹۴/۰۳/۱۶