۸ کلید میانبر برای از بین بردن تعویق و تعلل-بخش دوم
همه با تعویق می جنگند
دیمون زاهاریادس
ترجمه سید حسن کاظم زاده
بخش دوم
میانبر شماره ۳: پیامدهای تعلل را در نظر بگیرید
هر عملی نتیجه ای دارد. این خیلی بدیهی است اگر به کسی سیلی زدید، انتظار داشته باشید در ازای آن سیلی (یا بدتر) دریافت کنید.
تعلل نیز با عواقبی همراه است. آن نیز با عدم تحرک همراه است. هنگامی که چیزی را تا آخر وقت کنار بگذارید ، یک واکنش زنجیره ای از وقایع را شروع کرده اید که در زندگی شما تأثیر منفی خواهد گذاشت.
در اینجا مثالی می زنم
فرض کنید رئیس شما - بیایید او را لری بنامیم - به شما نیاز دارد تا یک در عرض یک روز گزارش سود و زیان شرکت را به پایان برسانید.
این کار خسته کننده است، بنابراین به طور طبیعی شما را به تعویق و تعلل در کار فرا می خواند.
شما به جای کار روی گزارش مالی شرکت وارد صفحه در فیس بوک خود می شوید، برای دوستان خود متن ارسال می کنید و فیلم های سگ های بامزه و خنده دار را در یوتیوب مشاهده می کنید.
لری به گزارش شما نیاز دارد ، اما شما وقت زیادی برای تهیه گزارش مورد نظر دارید.
بنابراین شما همچنان به تعویق می افتید و اجازه می دهید تا تعویق کننده ی داخلی شما برنامه خود را اجرا کند.
اما به یکباره متوجه می شوید که ساعت 4:00 بعد از ظهر است و شما زمان لازم برای اتمام گزارش مالی را از دست داده اید.
حالا شما دو گزینه دارید.
اول، می توانید به لری بگویید که فردا گزارش خود را دریافت می کند.
دوم، شما می توانید تا دیر وقت بمانید کار کنید تا اینکه گزارش مالی آماده شود.
گزینه شماره ۱ ممکن است باعث اخراج شما شود. شما قبوضی برای پرداخت دارید، بنابراین گزینه شماره 2 را انتخاب می کنید.
از آنجا که دیر هنگام است و باید در دفتر بمانید با مشکلاتی مواجه خواهید شد.
اگر متاهل هستید، ممکن است شام را در کنار همسر و بچه های خود نباشید.
این عواقب عدم فعالیت شما در طول روز است. شما کار را به تعویق انداختید و اکنون زمان آن رسیده است که هزینه ی این تعویق را پرداخت کنید.
وقتی می خواهید چیزی را به تعویق بیاندازید، لحظه ای پر اضطراب و پیامدهای دیگر را در نظر بگیرید.
این کار به شما انگیزه لازم را خواهد داد تا آستین های خود را بالا زده و به وظیفه ای که بر عهده شما نهاده شده بپردازید.
میانبر شماره ۴: وظایف بزرگ را خرد کرده و به بخش های مختلف تقسیم کنید.
این میانبر با اولین میانبر در ارتباط است. ("اولین گام را بردارید").
هر کاری را می توان به بخش ها و مراحل کوچکتر تقسیم کرد.
از آنجا که کار بزرگ ممکن است دلهره آور به نظر برسد، تقسیم کارها به امور کوچکتر و جزئی تر انجام آن را آسان تر خواهد کرد.
به عنوان مثال، فرض کنید در حال نوشتن رمان هستید.
این یک پروژه عظیم است و نوشتن ۳۰۰ صفحه به یک برنامه ریزی و تلاش زیاد را نیازمند است.
جای تعجب نیست که بسیاری از افرادی که می خواهند نویسنده شوند، از شروع کار ناکام مانده اند. چرا که این کار برای آنان خیلی بزرگ و دلهره آور به نظر می رسد!
حالا بیائید و کار نوشتن رمان را به بخش های کوچکتر تقسیم می کنید.
اینگونه رسیدگی به هر یک از آن بخش های کوچکتر، بسیار ساده تر خواهد شد.
به جای تمرکز روی "نوشتن رمان" ، می توانید فقط روی نوشتن یک فصل تمرکز کنید و یا فقط یک بخش از یک فصل را به پایان برسانید.
با تقسیم کار به بخش های کوچک، شما دیگر با پروژه ای بزرگ و ناامید کننده ای مانند نوشتن یک رمان مواجه نیستید.
درعوض، شما سخت کار می کنید، و هر بار فصل یا بخشی از یک فصل را تکمیل می کنید. تا اینکه سرانجام بدون استرس، رمان خود را کامل کرده شروع به برنامه ریزی برای نوشتن رمانی دیگر می کنید.
این یک میانبر قدرتمند است.
شکستن کارهای بزرگ به کارهای کوچکتر به شما اجازه می دهد تا مغز شما نیروی تمرکز لازم برای انجام یک پروژه را داشته باشد.
همچتین شما دیگر از بزرگی پروژه ای که می خواهید انجام دهید دچار نگرانی، استرس، اضطراب و ناتوانی نخواهید شد.
این خرد کردن کار به بخش های کوچکتر، می تواند تمایل شما را به شروع کردن کار را افزایش دهد.
میانبر شماره ۵:
شریک مسئولیت پذیری پیدا کنید
اگر بخواهید که به تنهایی اهداف و مقاصد خود را دنبال کنید، پس به تعویق انداختن کارها بسیار آسان تر خواهد بود.
در این صورت، اگر کار را به سرانجام نرسانید، هیچ کس شما را ملامت نکرده و با بی اعتنایی به شما نگاه نخواهد کرد.
اما بیایید بگوییم که یک دوست می داند شما چه کاری را می خواهید انجام دهید.
او سرانجام از شما در مورد پیشرفتهایتان سؤال خواهد کرد. در آن مرحله ، صدای جیغ بالا می رود چرا که باید برای او اعتراف کنید که به کارهایتان به تعویق افتاده است.
پس اشتراک گذاری کارها و اهداف با یک دوست انگیزه ی قدرتمندی برای مسئولیت پذیری شما خواهد بود.
از آنجا که اعتراف به شکست در نزد یک دوست هرگز کاری خوشایند نیست ما نهایت تلاشمان را خواهیم کرد تا به او گزارش دهیم که فردی بسیار مولد بوده ایم.
برای پیروزی بر تعویق ، یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود را انتخاب نموده و با خود همراه کنید تا مرجع پاسخگویی شما باشند.
از آن شخص بخواهید که روزی یک بار با شما تماس بگیرد و از پیشرفت شما در آن پروژه خاص سؤال کند.
حتی می توانید جدول زمانی را برای آن شخص در نظر بگیرید که شامل اهداف شما در انجام کارهای کوچکتر است.
اگر واقعاً می خواهید مسئولیت پذیرتر باشید، در مورد اهداف خود در ملاء عام صحبت کنید.
آنها را در وبلاگ، فیس بوک یا در یک انجمن آنلاین، اعلام نمائید.
شما حتی می توانید یک جریمه نقدی نیز برای به تعویق انداختن کارهایتان در نظر بگیرید.
به عنوان مثال، قرار بگذارید که اگر کارها به عقب انداختید و از چارچوب برنامه خارج شدید یکصد دلار به یک خیریه اهدا کنید یا کاری را به عنوان جریمه در نظر بگیرید که از آن متنفر هستید.(به عنوان مثال اگر شما جمهوریخواه هستید، در صورت به تعویق انداختن کارها صد دلار به کمیته ملی دموکرات ها اهدا کنید)
شریک مسئولیت پذیری که از شما گزارش های پیشرفت روزانه را می پرسد می تواند به شما در شکستن عادت تعویق کمک کند فقط مطمئن باشید که شخصی را که انتخاب می کنید، شما را پاسخگوتر خواهد کرد.
میانبر شماره ۶:
از قانون پارکینسون استفاده کنید
در سال ۱۹۵۵ اکونومیست مقاله ای از سیریل نورثکات پارکینسون را منتشر کرد که در آن نوشته بود: "کار به گونه ای پیش می رود که زمان در نظر گرفته برای تکمیل آن کار را استفاده کند." یا به زبان ساده تر، انجام یک کار به اندازه ی ضرب العجل تعیین شده برای آن طول خواهد کشید.
اما این امر با بهره وری سازگار نیست. و ما باید مقدار زمانی که یک کار خاص برای انجام شدن نیاز دارد را کنترل کنیم.
دوران دبیرستان خود را به یاد بیاورید که معلم به شما چهار هفته فرصت داده بود که گزارش کاری خود را تکمیل کنید.
یادتان می آید که چگونه تا چند روز قبل از موعد مقرر، کار را به تعویق می انداختید؟
شما بالاخره آن کار را انجام دادید اما به ۴ هفته نیازی نداشتید. شما برای آن کار فقط به چند روز احتیاج داشتید.
این قانون همان قانون پارکینسون است.
چگونه می توان از قانون پارکینسون برای غلبه بر تعلل استفاده کرد؟
یکی از دلایلی که ما کارها را کنار گذاشته ایم این است که وظیفه مورد نظر را چنان عظیم می دانیم که نمی دانیم از کجا شروع کنیم.
این همان چیزی است که میانبر شماره یک و چهار سعی در برطرف کردن آن داشتند.
هنگامی که کار را به قطعات کوچکتر تقسیم می کنید، قانون پارکینسون را اعمال کنید تا حداکثر مهلت برای آنها تعیین شود.
در میانبر شماره ۴ از مثال نوشتن رمان استفاده کردیم. ما برای نوشتن، رمان را به فصلها یا بخشهای مختلف تقسیم کردیم.
این امر باعث شده تا کار ترسناک نوشتن رمان عملی تر به نظر برسد.
با انجام این کار، برای هر فصل یا بخش مهلت تعیین کنید.
به جای آنکه نوشتن یک بخش را منوط به اتمام بخش قبلی کنید، متعهد شوید که آن را در مدت زمانی خاص - مثلاً دو ساعت - تکمیل کنید.
هنگامی که من شروع به استفاده از این میانبر کردم، بهره‌وری من بالا گرفت پس شما هم مطمئن باشید که اگر از قانون پارکینسون استفاده کنید موفق خواهید شد تا کارها را به پایان برسانید.
ادامه دارد...
