دوزخ تنهایی
يكشنبه, ۲۱ تیر ۱۳۹۴، ۰۳:۵۳ ب.ظ
شب چه تاریک است و من مایوس
کوچه گریان است
خانه دیگر جای ماندن نیست
روشنایی مرده است انگار
رفته ام از یاد و چشمانم چه گریان است
ای تو خورشید فروزان، خیز و طوفان کن
خانه تاریک شب را خرد و ویران کن
پاره کن زنجیرهایم را
دوزخ تنهایی ام را چون گلستان کن
