چشم ها

عزیز دلم   

چشمانت    

زیباترین پنجره های رو به زندگی است    

اجازه بده     

فقط اجازه بده    

دوستشان داشته باشم      

بپرستمشان

هراس

نمی ترسم  

از سیاهی این شب تاریک  

وحشتم    

از تنهایی است     

از نبودنت در هراسم

هیچستان

گذر می کنم از ثانیه ها

از دقیقه ها  

گذر می کنم از تو  

و فراموش می کنم خود را  

تا آرام و بی صدا   

میهمان ابدی هیچستان باشم

زلیخا

باور کن     

که این سرنوشت توست      

زلیخای عاشق باشی    

و در یوسف زیبا رویت غرقه شوی     

بمیری

کابوس

کابوس بود انگار

دستانت در دست دیگری

و من گریان

قلب شکسته

به دوش می کشم
هر روز و هر شب
در تمام دقیقه ها و لحظه هایم
که در اندوه میگذرد
انبوهه ی خاطراتم را
خاطراتی تهی از تو را
و خاطراتی لبریز از تنهایی را
ببین مرا
ببین
این قامت خمیده و این قلب شکسته را
نگاه کن
این اندوه توست
که تا قیامت
همراه من خواهد بود

پرستو

این آفتاب زرد

این برگ های سبز

باران پر ترنم نوروز

هوهوی مرغ حق

از لابلای کهنه درختان باغ ها

جان مرا دوباره جلا می دهد جلا

ای کاش باز هم 

از کوه های سبز تماشا

تا موج های آبی دریا

لبریز گردد از سخن سبز سارها

ای کاش باز هم

در ساحل خزر

پا جای پای کوچک او می گذاشتم

ای کاش زنده بود پرستو