به پایان خواهد رسید
زمزمه
و متولد خواهد شد
فریاد
سرشار می شود
کوهستان
از عطر گلهای بهاری
فرو خواهد ریخت
دیوار
و آفتاب
تیرگی را خواهد زدود
دوباره باران خواهد بارید
و جاری خواهد شد
آب
از دل چشمه های خشکیده
و خواهم دید
سیالیت رودخانه را
و رقص ماهی ها را
باغ
زندگی را خواهد سرود
و لانه خواهد ساخت
پرستو
زیر طاق مدرسه
آری
بهار خواهد شد.
شب چه تاریک است و من مایوس
کوچه گریان است
خانه دیگر جای ماندن نیست
روشنایی مرده است انگار
رفته ام از یاد و چشمانم چه گریان است
ای تو خورشید فروزان،خیز و طوفان کن
خانه ی تاریک شب را خرد و ویران کن
پاره کن زنجیرهایم را
دوزخ تنهایی ام را چون گلستان کن
من
امروز
فرشته ای را دیدم
که با کتابی در دست
و کوله باری بر پشت
روبروی کتابخانه شهر
این پا و آن پا می کرد
عزیز دلم
چشمانت
زیباترین پنجره های رو به زندگی است
اجازه بده
فقط اجازه بده
دوستشان داشته باشم
بپرستمشان
نمی ترسم
از سیاهی این شب تاریک
وحشتم
از تنهایی است
از نبودنت در هراسم
گذر می کنم از ثانیه ها
از دقیقه ها
گذر می کنم از تو
و فراموش می کنم خود را
تا آرام و بی صدا
میهمان ابدی هیچستان باشم
